مقایسه ی روش عمل جراحی dlk با pk در بیماران مبتلا به کراتوکونوس

مقدمه: در حال حاضر روش های مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به کراتوکونوس وجود دارد. هدف کلی این مطالعه، مقایسه ی روش جدیدتر درمان کراتوپلاستی لایه ای عمقی (deep lamellar keratoplasty یا dlk) با روش شناخته شده تر و سنتی درمان کراتوپلاستی نافذ (pk یا penetrating keratoplasty) در این بیماران بود. روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی آینده نگر در فاصله ی بین سال های 1388 تا 1390 انجام شد. 30 بیمار کراتوکونوس به شکل پشت سر هم (consecutively) در یکی از گروه های تحت درمان pk (15 نفر) و یا تحت درمان dlk (15 نفر) قرار داده شدند. یافته ها: بهترین شدت دید اصلاح شده (best corrected visual acuity یا bcva) بر حسب logmar در هر دو عمل dlk و pk به شکل معنی داری کاهش یافت، اما تفاوتی در این متغیر پس از عمل در بین دو گروه دیده نشد (142/0 = p). در بهبود عیوب انکساری نیز تفاوتی بین دو گروه دیده نشد؛ به طوری که معادل کروی (spherical equivalent یا se) بعد از عمل در pk به 31/5 ± 73/7 و در dlk به 48/4 ± 58/7 رسید که تفاوت این دو از نظر آماری معنی دار نبود (533/0 = p). میزان آستیگماتیسم بعد از عمل در pk به 20/2 ± 23/4 و در dlk به 29/3 ± 38/3 رسید که این تفاوت نیز معنی دار نبود (791/0 = p). میانگین زمان برداشتن بخیه ها بعد از عمل در گروه dlk 11/2 ± 20/6 ماه بود که به شکل معنی داری (001/0 > p) از گروه pk  با میانگین زمانی 40/2 ± 93/10 ماه کمتر بود. عوارضی در حین عملpk و dlk دیده نشد. در بررسی عوارض پس از عمل در روش pk، 4 مورد endothelial rejection و یک مورد رد پیوند و در dlk، یک مورد عارضه ی interface neovascularization و یک مورد stromal rejection دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر دو روش درمانی dlk و pk در بهبود وضعیت انکساری بیماران مؤثر هستند و می توانند به طور چشمگیری bcva را بهبود بخشند ولی روش dlk در مقایسه ی با روش درمانی pk کم عارضه تر و شانس موفقیت بالاتری دارد.